sobota, 5 października 2024 |  imieniny obchodzi: Igor, placyd, Apolinary

Informacja o Gminie
Urząd Miasta i Gminy
Rada Miasta i Gminy
Inwestycje
Gospodarka i Rolnictwo
Kultura i Edukacja
Sport , Turystyka, Zabytki
Informacje i ogłoszenia
Gospodarka odpadami
Wiedza i kompetencje - przepustką do sukcesu
 


 
Sołectwo Gromadzyń

Sołtys:
Paweł Franczak

Rada Sołecka:
1.Renata Marzec-Bulska

2.Urszula Stachów
3.Bronisław Stachów
4.Mieczysław Stachów
5.Grzegorz Nowak

 

 

Gromadzyń – wieś położona w północno-wschodniej części gminy , w pobliżu Korytarza Ekologicznego Mierzowice, na który składają się piękne tereny leśne,  łąki i wody oraz liczne gatunki zwierząt i roślin chronionych.

We wsi znajdują się 22 domy i zamieszkuje ją 72 osoby.

W Gromadzyniu  funkcjonują trzy wielkoobszarowe  gospodarstwa rolne w tym jedno z dużą fermą drobiu.

 

Dawne nazwy wsi

Hermsdorff – 1505

Herrndorf , Herrendorf- 1635

Najprawdopodobniej nazwa pochodzi od niemieckiego Herrndorf – „wieś pańska”.

Po 1945r. Halinowo, później  Gromadzyń

 

Historia wsi i dóbr

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1505r., wymieniana jest jako Hermsdorff  w księstwie ścinawsko-wołowskim z właścicielami folwarku  Hansem i Jadwigą Haugwitz. Około 1524r. jako właścicieli folwarku  w Gromadzyniu i pobliskich Mierzowicach wymienia się rodzinę szlachecką Tschetschke. W XVI w. dość często zmieniają się właściciele Gromadzynia. Naprzemian wymienia się rodziny Arlebe,   Haugwitzów, Tschetschke znowu Arlebe,  Haugwitz  i znowu Arlebe. Dalsze losy tutejszych dóbr związane były z właścicielami sąsiednich Mierzowice, następnie książąt legnickich. Po śmierci ostatniego z książąt przeszły w ręce cesarza Leopolda. Ten podarował je w 1686r. baronowi von Zierowazierowski, który wzniósł we wsi nową siedzibę, prawdopodobnie drewniany dwór. Ostatnim właścicielem Gromadzynia był Deutsche Ansiedlungsbank (od 1934r).

W przypadku Gromadzynia trudno mówić o rozwiniętym układzie . Osadnictwo było skupione wokół dóbr położonych w czworoboku w południowo – wschodniej części wsi. Czworobok ten został przecięty w XIX w.  na linii północ – południe drogą wiodącą do okolicznych pół. Drewniany dwór położony w północnej części tego czworoboku spłonął w 1893r. i nie został odbudowany ponieważ w majątku tym zamieszkiwali jedynie dzierżawcy. Nieliczne skromne domostwa, czy też niewielki gospodarstwa zagroników i chałupników ( we wsi nie było żadnych gospodarstw kmiecych czyli własności chłopskiej)  rozlokowane były wzdłuż głównej drogi wiejskiej o przebiegu wschód – zachód. Zachód. Po wojnie ze starego układu pozostało  mniej niż połowa obiektów.

 

 
«« wstecz

drukujwyślij ten link
  
on line: 1 odwiedzin: 4317094
CIEKAWE LINKI|
admin@prochowice.pl © Prochowice 2008 - 2024. Wszystkie Prawa zastrzeżone